Osmanlı Padişahları Kronolojik Sırası Ve Hayatları

Osmanlı Devleti, 1299-1922 yılları arasında üç kıtada geniş bir coğrafyada hüküm süren ve cihan imparatorluğu unvanını kazanmış büyük bir devlettir. Osmanlı Devleti'nin 622 yıl süren siyasi varlığı boyunca toplamda 36 padişah hüküm sürmüştür. Osmanlı padişahları kronolojik sırası ve hayatları şu şekildedir.

Osman Gazi (1299 - 1326)

Osman Gazi, 1258 yılında Söğüt'te doğmuştur. Babası Ertuğrul Gazi, annesi ise Halime Hatun'dur. Uzun boylu, ela gözlü, kalın kaslı bir lider olarak tanınan Osman Gazi, ata binmekte, kılıç kullanmakta ve savaşmakta çok ustaydı. Babasının ölmesi üzerine 1281 yılında henüz 23 yaşındayken Kayı Boyu'nun liderliğini devralmıştır. 1299 yılında Bilecik fethedilmiş, Osmanlı Devleti kurulmuş ve Söğüt Osmanlı Devleti'nin ilk başkenti ilan edilmiştir.

1302 yılında Osmanlı Devleti ile Bizans İmparatorluğu arasındaki ilk savaş olan Koyunhisar Savaşı gerçekleşmiş ve Bizans’ı mağlup etmiştir. Bursa'yı kuşatmış fakat bu kuşatma devam ederken 1326 yılında Nikris hastalığından dolayı vefat etmiştir.
Osman Bey’in erkek çocukları: Pazarlı Bey, Çoban Bey, Hamid Bey, Orhan Bey, Alaeddin Ali Bey, Melik Bey, Savcı Bey; kız çocuğu ise Fatma Hatun’dur.

Orhan Gazi (1326 - 1362)

Osman Gazi'nin vefatının ardından tahta geçen Orhan Gazi, ilk iş olarak Bursa'nın fethini tamamlamış ve burayı başkent yapmıştır. Babası gibi Bizans İmparatorluğu’na karşı olan mücadelesini sürdürmüştür. 1329 yılında Maltepe (Palekanon) savaşıyla Bizans’ı yenmiş ve İznik’i fethetmiştir. 1345 yılında Karesioğulları beyliğini Osmanlı devletine bağlamış ve 1353 yılında Çimpe kalesini ele geçirmiştir.

Sadece askeri değil idari anlamda da büyük değişiklikler yapan Orhan Gazi Divan-ı Hümayun adı verilen ilk divan teşkilatını kurmuş ve ilk vezir ataması yapılmıştır. Yaya ve müsellem adı verilen ilk düzenli ordu kurulmuştur. İlk medrese ve ilk darphane açılmıştır. Karamürsel’de ilk tershane kurulmuştur. İlk bedesten ve saray bu dönemde inşa edilmiştir.

1362 yılında vefat eden Orhan Gazi, Osmanlı Devleti'nin önemli padişahlarından biridir. Erkek çocukları: Süleyman Pasa, Murad Hüdavendigâr, Ibrahim, Halil, Kasım; kız çocuğu ise Fatma Hatun’dur.

I. Murad (1362 – 1389)

I. Murad, 27 sene süren hükümdarlığı boyunca 37 muharebeye bizzat katılmış ve yenilgi yüzü görmemiş gazi ve şehit bir Osmanlı padişahıdır. 1362 yılında, Ankara’yı Ahilerin elinden alarak Osmanlı Devleti'ne katmıştır. Aynı yıl Germiyanoğulları'na ait Simav, Kütahya ve Emet çeyiz yoluyla Osmanlılara geçmiştir. Ayrıca Candaroğulları Beyliği de kontrol altına alınmıştır.

Sazlıdere Savaşı sonucunda Edirne, Filibe ve Gümülcine Osmanlılar tarafından fethedilmiştir. 1364'te Osmanlılar, Macarlar komutasındaki Haçlı ordusunu Sırpsındığı Savaşı'nda mağlup edilmiştir. 1371 yılındaki Çirmen Savaşı'nda Osmanlılar ve Sırplar karşı karşıya gelmiş ve Osmanlı Devleti'nin zaferiyle Sırplar Osmanlı hakimiyetini kabul etmiştir. 1389'da gerçekleşen 1. Kosova Savaşı'nda Osmanlılar, Haçlılarla karşı karşıya gelmiş ve bu savaşı da kazanarak Balkanlardaki hakimiyetlerini daha da pekiştirmiştir.

Bu dönemde, Osmanlı Devleti'nde önemli reformlar gerçekleştirilmiştir. Pençik sistemiyle, Yeniçeri Ocağı'nın temelleri atılmış, Divan teşkilatı sürekli bir yapıya kavuşturularak Kazasker, defterdar ve nişancı gibi önemli görevlere atamalar yapılmıştır. Rumeli'de ilk kez Tımar sistemi uygulanarak toprak düzenlemesi sağlanmış ve Rumeli Beylerbeyliği kurulmuştur. Ayrıca, topçu ocağı kurularak Osmanlı Devleti'nin askeri gücü artırılmıştır.

Sultan I. Murad, Birinci Kosova Savaşı’ndan sonra savaş alanını gezerken, bir Sırplı tarafından hançerlenerek şehit oldu. Erkek çocukları: Yakub Çelebi, Yıldırım Bayezid, Savcı Bey ve İbrahim; kız çocukları ise Nefise ve Sultan Hatun’dur.

I. Bayezid - Yıldırım Bayezid (1389 – 1402)

Şehzade olarak Anadolu ve Rumeli'deki seferlere katılan Yıldırım Bayezid, 1389'da tahta çıktıktan sonra Aydınoğulları, Hamitoğulları ve Menteşeoğulları gibi Anadolu beylikleriyle mücadele etmiştir. Anadolu'daki seferleriyle bu beylikleri ortadan kaldırarak Türk siyasi birliğini sağlayan Yıldırım Bayezid, daha sonra Rumeli'ye yönelmiştir.

Yıldırım Bayezid, 1391 ve 1395 yıllarında İstanbul'u iki kez kuşatmış, ancak başarılı olamamıştır. Dönemin en önemli olaylarından biri, 1396'da gerçekleşen Niğbolu Savaşı'dır. İstanbul'un kuşatılması üzerine Bizanslılar, Avrupa'dan yardım istemiş ve Papa'nın desteğiyle bir Haçlı ordusu oluşturulmuştur. Osmanlılar ile Haçlılar arasındaki bu savaşı Osmanlı Devleti kazanmıştır.

Yıldırım Bayezid dönemindeki bir diğer önemli olay, 1402'de gerçekleşen Ankara Savaşı'dır. Osmanlılar ile Timur arasında yapılan bu savaşta Osmanlı Devleti mağlup olmuş, Anadolu'da siyasi birlik sona ermiş ve Yıldırım Bayezid Timur'a esir düşmüştür. 13 yıl süren saltanatı sonunda esaretinin başlamasından 7 ay 12 gün sonra vefat etti. Ankara Savaşı'nın ardından Osmanlı Devleti'nde 1413'e kadar sürecek olan Fetret Devri başlamıştır. Erkek çocukları: Musa Çelebi, Süleyman Çelebi, Mustafa Çelebi, İsa Çelebi, Mehmed Çelebi, Ertuğrul Çelebi, Kasım Çelebi; kız çocuğu ise Fatma Sultan’dır.

I. Mehmed - Çelebi Mehmed (1413 – 1421)

1413 yılında tahta çıkan I. Mehmed, Fetret Devri'ni sona erdirmiş ve Osmanlı Devleti'nde siyasi birliği tekrar sağlamıştır.Bu dönem, Anadolu'da kaybedilen toprakları geri alma ve Rumeli coğrafyasındaki faaliyetlere odaklanma dönemi olarak öne çıkar. İzmir, Seydişehir, Akşehir gibi önemli merkezler geri alınarak Saruhanoğulları ve Candaroğulları tekrar Osmanlı hakimiyeti altına alınmıştır. Ayrıca, Fetret Devri esnasında ayrılan Eflak ve Bosna yeniden Osmanlı'ya bağlanmıştır.

Osmanlı - Venedik Deniz Savaşı (1416) gibi önemli olaylar yaşanmış, bu deniz savaşı Venedik'in Osmanlı gemilerine saldırması sonucu tecrübesiz olan Osmanlı donanmasının mağlup olmasıyla sonuçlanmıştır. Ancak savaşın ardından imzalanan barış antlaşmasıyla Venediklilere daha fazla ticaret hakkı tanınmış ve saldırılarının önüne geçilmiştir. I. Mehmed dönemi, Fetret Devri sonrası Osmanlı Devleti'nde siyasi birlik ve dengeyi sağlama çabalarıyla öne çıkar.

Sultan Çelebi Mehmed 26 Mayıs 1421 de Edirne’de vefat etti. Ölüm haberi gizlendi. Osmanlı padişahları arasında ölümü gizlenen ilk padişah o oldu. Cenazesi Bursa’ya getirilerek Yeşil Türbe’ye defnedildi. Erkek çocukları: Mustafa Çelebi, İkinci Murad, Ahmed, Yusuf, Mahmud; kız çocukları: Fatma ve Selçuk Hatun’dur.

II. Murad (1421 – 1451)

II. Murad dönemi (1421-1451), Osmanlı Devleti'nin Anadolu ve Rumeli'deki fetih politikalarının etkileyici olduğu bir dönemdir. 1421'de 19 yaşında tahta geçen II. Murad, öncelikle Anadolu'daki siyasi birliği sağlamaya odaklanmış, Aydınoğulları, Candaroğulları, Menteşeoğulları ve Tekeoğulları'na son vererek bu hedefe ulaşmıştır. Ayrıca, Samsun ve Tokat gibi bölgeleri de Osmanlı idaresine almış ve Karamanoğulları'nı kontrol altına almıştır.

Rumeli coğrafyasında da etkili olan II. Murad, Selanik, Serez ve Yanya'yı fethederek Osmanlı hakimiyetini güçlendirmiştir. Ancak, 1444'te Macarlar ile yaşanan savaşın ardından imzalanan Edirne-Segedin Antlaşması ile II. Murad tahtı oğlu II. Mehmet’e bırakmıştır. Ancak, aynı yıl Macarlar önderliğindeki Haçlıların Osmanlı'ya saldırmasıyla II. Murad tekrar sahaya çıkarak 1444 Varna Savaşı ve 1448 II. Kosova Savaşı'nda Haçlıları mağlup etmiş ve Balkanlar'daki Osmanlı egemenliğini pekiştirmiştir.

II. Murad dönemi, siyasi olaylar, fetihler ve savaşlarla dolu bir süreci kapsar. Fetret Devri'nin ardından Osmanlı Devleti'nde siyasi birliğin sağlanması, Anadolu ve Rumeli'deki fetihlerle güçlenmesi, Macarlar ve Haçlılarla yaşanan savaşlar II. Murad'ın yönetimi altında gerçekleşmiş önemli gelişmelerdir.

II. Murad’ın erkek çocukları: Fatih Sultan Mehmed, Ahmed, Alâeddin, Orhan, Hasan, Ahmed; Kız çocukları: Şehzade ve Fatma Hatun'dur.

Fatih Sultan Mehmed (1451 – 1481)

Fatih Sultan Mehmed dönemi, Osmanlı Devleti'nin en parlak dönemlerinden biridir. 1444'te Osmanlılar ile Macarlar arasında imzalanan Edirne-Segedin Antlaşması'nın ardından II. Murad'ın tahttan çekilmesi ve II. Mehmed'in tahta geçmesi, Fatih Sultan Mehmed'in 1451 yılında ilk kez tahta çıkmasına kadar devam etmiştir. II. Murad'ın vefatının ardından Fatih Sultan Mehmed, İstanbul'un fethi için hazırlıklara başlamış ve 1453 yılında bu tarihi olayı gerçekleştirerek Bizans İmparatorluğu'nu tarih sahnesinden silmiştir.

İstanbul'un fethi sonrasında 1454-1459 yılları arasında Sırbistan Seferi düzenleyen Fatih Sultan Mehmed, bu seferle Sırp Krallığı'nın yıkılmasına neden olmuştur. Ayrıca, Mora Seferi (1458-1460) ile Mora Despotluğu fethedilmiş, Trabzon (1461), Eflak (1462), Bosna (1463), Ege adaları ve Girit gibi bölgeler de Osmanlı hakimiyetine geçmiştir. Kırım'ın fethi (1475) ve Otranto Seferi (1480-1481) gibi olaylar, Fatih Sultan Mehmed'in fetih politikalarının Anadolu ve Rumeli'de devam ettiğini göstermektedir.

Fatih Sultan Mehmed dönemi savaşları arasında Sırbistan Seferi, Mora Seferi, Osmanlı-Venedik Savaşı (1463-1479), Otlukbeli Savaşı (1473) ve Otranto Seferi (1480-1481) önemli bir yer tutar. Bu savaşlar Osmanlı Devleti'nin sınırlarını genişletmesine katkıda bulunmuştur.

Fatih Sultan Mehmed'in dönemindeki yenilikler arasında Rumeli Hisarı'nın inşası, Osmanlı tarihindeki ilk altın sikkenin basılması, Fatih Medreseleri'nin inşa edilmesi, Fatih Kanunnamesi'nin yayınlanarak kardeş katli yasasının yasal hale gelmesi, padişahın divan toplantılarına katılma geleneğine son verilmesi, İtalyan ressam Bellini tarafından Fatih Sultan Mehmed'in portresinin yapılması, ilk kez müsadere sisteminin uygulanması, Topkapı Sarayı ve Kapalıçarşı'nın yaptırılması gibi önemli gelişmeler yer almaktadır.

II. Bayezid (1481 – 1512)

II. Bayezid dönemi, 1481 yılında Fatih Sultan Mehmed’in vefatının ardından tahta geçtiği bir dönemdir. İlk olarak kardeşi Cem Sultan’ın padişahlığına karşı mücadele etmek zorunda kaldı. Cem Sultan, abisinin padişahlığını tanımayarak Bursa’da kendi hükümetini ilan etti. Ancak II. Bayezid’in ordularına mağlup olarak Rodos Adası’na sığındı.

Bu dönemde Osmanlı-Memluk ilişkileri gerginleşti ve savaşa dönüştü. Ayrıca İspanya'da yaşayan Müslüman ve Yahudiler, Osmanlı ülkesine getirilerek yerleştirildi.

II. Bayezid’in döneminde Balkanlar'a beş kez düzenlediği Sefer-i Hümayun adlı seferlerle Osmanlı topraklarını genişletmeye çalıştı. Ancak bu dönemde Otranto Kalesi Osmanlı egemenliğinden çıktı.

II. Bayezid dönemindeki önemli olaylardan biri de Anadolu’da Safevi destekli Şahkulu İsyanı oldu. Bu isyan sırasında II. Selim, babası II. Bayezid’i tahttan indirerek Osmanlı tahtına geçti.

II. Bayezid dönemi, iç mücadeleler, Osmanlı-Memluk savaşları, fetih girişimleri ve iç isyanlarla dolu bir dönem olarak öne çıkar. Erkek çocukları: Mahmud, Ahmed, Sehinsah, Yavuz Sultan Selim, Mehmed, Korkud, Abdullah, Âlimsah; Kız çocukları: Aynisah, Gevher, Mülük Sultan, Hatice Sultan, Selçuk ve Hüma Hatun’dur.

Yavuz Sultan Selim (1512 – 1520)

Osmanlı Devleti'nin tarihinde Yavuz Sultan Selim dönemi, özellikle doğu politikalarına ağırlık vermiş ve bir dizi önemli olaya sahne olmuştur. Batı'dan ziyade Doğu politikalarına odaklanan Yavuz Sultan Selim, öncelikle Anadolu'daki siyasi birliği pekiştirmek amacıyla Turnadağ Savaşı'nı gerçekleştirmiştir. Bu savaş, 1515 yılında Safeviler üzerine yapılan İran seferi dönüşünde Dulkadiroğulları üzerine yürünerek gerçekleşmiş ve Anadolu'daki siyasi birliğin sağlanmasına katkı sağlamıştır.

Aynı yıl içinde başlayan Mısır Seferi, Yavuz Sultan Selim'in İslam dünyası üzerindeki siyasi birliği sağlamak adına önemli bir adım olmuştur. Mercidabık (1516) ve Ridaniye (1517) savaşları sonucunda Memluk Devleti'ne son verilmiş, böylece Suriye, Filistin, Mısır, Lübnan ve Hicaz gibi önemli bölgeler Osmanlı topraklarına katılmıştır.

Yavuz Sultan Selim, Doğu ticaret yollarını kontrol altına alarak İpek Yolu ve Baharat Yolu'nu ele geçirmiş ve Osmanlı Devleti'nin ekonomik gücünü artırmıştır. Ayrıca Mısır Seferi sonucunda Halifelik makamı Osmanlı Devleti'ne geçmiş ve Kutsal Emanetler İstanbul'a getirilmiştir.

Çaldıran Savaşı (1514) ise Safeviler ile Osmanlı Devleti arasında gerçekleşmiş ve Osmanlıların galibiyetiyle sonuçlanmıştır. Bu savaşın ardından Musul, Kerkük ve Erbil gibi önemli şehirler Osmanlı egemenliği altına girmiştir. Erkek çocukları: Kanuni Sultan Süleyman; Kız çocukları: Hatice Sultan, Fatma Sultan, Hafsa Sultan, Sah Sultan'dır.

Kanuni Sultan Süleyman (1520 – 1566)

Kanuni Sultan Süleyman, Osmanlı Devleti'nin en uzun süre hükümdarlık yapan padişahlarından biri olarak 1520 ile 1566 yılları arasında tahtta kalmıştır. Bu dönemde Osmanlı İmparatorluğu, politik, askeri, kültürel ve ekonomik anlamda büyük değişimlere tanıklık etmiştir. Kanuni'nin askeri başarıları arasında Belgrad, Rodos, Mohaç Meydan Muharebesi ve Kıbrıs'ın fethi gibi önemli zaferler bulunmaktadır. Bu savaşlar, Osmanlı Devleti'nin genişlemesine ve denizaşırı hakimiyet kurmasına olanak tanımıştır.

Hukuki alanda, Kanuni Sultan Süleyman'ın "Kanuni Hukuku" olarak bilinen düzenlemeleri Osmanlı Devleti'nde hukukun güçlenmesine katkı sağlamıştır. Kültürel alanda ise Mimar Sinan'ın eserleri, Osmanlı mimarisinin zirvesini temsil etmiştir. Süleymaniye Camii ve Şehzade Camii gibi yapılar bu dönemin kültürel mirasını oluştururken, Divan edebiyatı da altın çağını yaşamıştır.

Ekonomik olarak, Kanuni'nin yayınladığı kanunnameler Osmanlı ekonomisini düzenlemiş ve İstanbul'un stratejik konumu, ticaretin canlanmasını sağlamıştır.

Kanuni Sultan Süleyman'ın ölümü, Zigetvar Seferi sırasında 1566 yılında gerçekleşmiştir. Bu olay, Osmanlı tarihinde "Kanuni Devri" olarak adlandırılan dönemin sonunu işaret eder. Kanuni'nin ölümü, Osmanlı İmparatorluğu'nun zirve dönemlerinden birinin sona erdiği bir noktayı simgeler. Erkek çocukları: İkinci Selim, Bayezid, Abdullah, Murad, Mehmed, Mahmud, Cihangir, Mustafa; Kız çocukları ise Mihrimah Sultan, Raziye Sultan'dır.

II. Selim (1566 – 1574)

Devleti, bu dönemde güçlenmeye devam etmiş ve genişleme politikalarını sürdürmüştür. II. Selim'in hükümdarlığı sırasında Sakız Adası, Tunus, Yemen ve Kıbrıs gibi önemli topraklar Osmanlı topraklarına katılmıştır.

Ancak, bu dönemde Osmanlı Deniz Kuvvetleri İnebahtı Savaşı'nda büyük bir yenilgiye uğramıştır. Bu olay, Osmanlı Devleti'nin deniz hakimiyeti konusundaki zorluklarına işaret etmektedir.

II. Selim dönemi, Sokollu Mehmed Paşa'nın ölümüne denk gelmiştir. Sokollu Mehmed Paşa, Osmanlı Devleti için önemli bir devlet adamıydı ve ölümüyle birlikte 1579 yılından itibaren Osmanlı Devleti duraklama dönemine girmiştir. Erkek çocukları: Üçüncü Murad, Abdullah, Osman, Mustafa, Süleyman, Mehmed, Cihangir; Kız çocukları: Fatma Sultan, Sah Sultan, Gevherhan Sultan, Esma Sultan'dır.

III. Murad (1574 – 1595)

III. Murad dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun genişleme politikalarının zirveye ulaştığı ve aynı zamanda içeride yozlaşmanın başladığı bir dönem olarak bilinir. II. Selim’in 1574 yılındaki ölümü üzerine tahta geçen III. Murad, Osmanlı Devleti'nin on ikinci padişahı olmuştur.
III. Murad'ın saltanatının ilk yıllarında Lehistan ile ilgilenmiştir. Lehistan'da ortaya çıkan siyasi boşluğu değerlendiren padişah, Erdel beyini Lehistan kralı yaparak bu ülkeyi himayesi altına almıştır. Bu dönemde Fas, Osmanlı topraklarına katılmıştır. 1578 yılında Portekiz etkisinin kırılmasıyla Fas, Osmanlı hakimiyetine girmiştir.

III. Murad'ın hükümdarlığı döneminde Osmanlı Devleti ile Safevi Devleti arasında 12 yıl süren bir savaş yaşanmıştır. Bu savaş, Kafkasya'daki bazı bölgelerin kontrolü için gerçekleşmiş ve Ferhat Paşa Antlaşması ile son bulmuştur. Bu antlaşma, Osmanlı Devleti'nin doğudaki sınırlarını genişletmiştir.

III. Murad'ın sadrazamı olan Sokullu Mehmed Paşa 1579 yılında öldürülmüştür. Ayrıca, Osmanlı Devleti Kırım Hanlığı'na müdahalede bulunarak bölgedeki hakimiyetini pekiştirmiştir. Bu dönemde Osmanlı Avusturya Savaşları da başlamıştır.

III. Murad dönemi, önemli savaşlar ve siyasi olaylarla geçmiş, Osmanlı Devleti'nin genişlemesine katkı sağlamıştır. Ancak, zamanla içerideki yozlaşma sorunları ortaya çıkmıştır. Erkek çocukları: Üçüncü Mehmed, Selim Bayezid, Mustafa, Osman, Cihangir, Abdullah, Abdurrahman, Abdullah, Hasan, Ahmed, Yakub, Alemsah, Yusuf, Hüseyin , Korkud, Ali, Ishak, Ömer, Alaeddin, Davud; Kız çocukları: Ayse Sultan, Fatma Sultan, Mihrimah Sultan, Fahriye Sultan'dır.

III. Mehmed (1595 – 1603)

III. Mehmed, III. Murad'ın vefatının ardından 1595 yılında tahta geçerek Osmanlı Devleti'nin on üçüncü padişahı olmuştur. Bu dönemde Osmanlı Avusturya Savaşları devam etmekteydi. Savaş esnasında Estergon ve Vişegrad kalelerinin kaybedilmesi üzerine III. Mehmed, ordusunun başında sefere katılarak Eğri Kalesi'ni fethetmiştir. Bu başarı, Osmanlı ile Avusturya'yı 1596 yılında Haçova Meydan Muharebesi'nde karşı karşıya getirmiştir.

III. Mehmed döneminde dikkat çeken bir diğer olay, 1601 yılında Kanije Kalesi'nin fethedilmesidir. 1593-1606 yılları arasında devam eden Osmanlı Avusturya Savaşları kapsamında yaşanan bu kuşatma sonucunda Haçlı orduları geri çekilmiş ve Kanije Kalesi Osmanlılar tarafından ele geçirilmiştir.

1595 yılında gerçekleşen Hoçova Muharebesi, Avusturya ile Osmanlı Devleti arasında yaşanan Osmanlı Avusturya Savaşları'nda Osmanlıların zaferiyle sonuçlanmış, Viyana yolu açılmıştır.

III. Mehmed döneminde, 1603 ile 1618 yılları arasında süren Osmanlı-Safevi savaşları başlamıştır. Bu savaşlar, Safevi Devleti'nin 1590 yılında imzalanan Ferhat Paşa Antlaşması'nı bozmasıyla ortaya çıkmıştır. Savaşın başlarında Safeviler, Şam ve Tebriz'i almışlardır. Ancak, 15 yıl süren bu savaşlar esnasında III. Mehmed hayatını kaybetmiş ve yerine oğlu I. Ahmed geçmiştir.

III. Mehmed'in yenilikleri arasında, sancak beyliği yaparak tahta geçen son Osmanlı padişahı olması ve Osmanlı padişahları arasında Kanuni Sultan Süleyman'dan sonra ilk kez sefere çıkması dikkat çekmektedir. III. Mehmed, Osmanlı Avusturya Savaşları sırasında Eğri Kalesi'ni fethederek "Eğri Fatihi" unvanını almıştır. Erkek çocukları: Birinci Ahmed, Birinci Mustafa, Selim, Mahmud'dur.

I. Ahmed (1603 -1617)

I. Ahmed, 1603 ile 1617 yılları arasında Osmanlı Devleti'nin tahtında oturmuş, bu dönemde Avusturya ile devam eden savaşı sona erdirerek 1603 yılında Zitvatorok Antlaşması'nı imzalamıştır. Aynı zamanda Safevilerle olan mücadele de 1603-1618 yılları arasındaki Osmanlı-Safevi Savaşları ile Nasuh Paşa Antlaşması ile son bulmuştur.

Bu dönemde Osmanlı Devleti'nin veraset sisteminde önemli değişiklikler yapılmıştır. I. Ahmed, sancakta görev almadan tahta geçen ilk Osmanlı padişahı olmuştur. Ayrıca, saltanatın ilk yıllarında kardeş katli yasasını kaldırarak yerine ekber ve erşed sistemi getirmiştir.
I. Ahmed'in döneminde öne çıkan diğer bir olay, Anadolu'da meydana gelen Celali İsyanlarıdır. Bu isyanlar, Sadrazam Kuyucu Murat Paşa'nın sert önlemleri ile bastırılmıştır.

Döneminde savaşlar da önemli gelişmeler içermiştir. 1593-1603 Osmanlı Avusturya Savaşı, Zitvatorok Antlaşması ile sona ermiş ve 1603-1618 Osmanlı Safevi Savaşları, Nasuh Paşa Antlaşması ile noktalanmıştır. Sultanahmet Camii de bu dönemde inşa edilmiştir.
I. Ahmed dönemi, hem iç politikada hem de dış politikada Osmanlı Devleti için önemli değişiklikleri beraberinde getirmiştir. Erkek çocukları: İkinci Osman, Dördüncü Murad, Sultan Ibrahim, Bayezid, Süleyman, Kasım, Mehmed, Hasan, Selim, Hanzâde, Ubeyde; Kız çocukları: Gevherhan Sultan, Ayşe Sultan, Fatma Sultan, Atike Sultan'dır.

I. Mustafa ( 1617 – 1618)

I. Mustafa, Osmanlı tahtına ilk geçtiği dönemde 1617'de başlamış, ancak sağlık sorunları nedeniyle sadece 96 gün sonra 1618'de tahttan indirilmiştir. Bu süreçte, I. Mustafa'nın yerine II. Osman tahta geçmiştir. Ardından, Genç Osman'ın öldürülmesi üzerine ikinci kez Osmanlı tahtına geçen I. Mustafa'nın ikinci saltanatı 1622 yılında başlamış ve 1 yıl 3 ay 22 gün sürmüştür. Ancak 1623'te bir kez daha tahttan indirilmiş ve yerine IV. Murad geçmiştir.

I. Mustafa'nın döneminde, Genç Osman'ın öldürülmesi sonrasında Anadolu'nun çeşitli yerlerinde başlayan isyanlar önemli olaylardan biridir. İsyanlar, Genç Osman'ın veziri Kara Davud Paşa'nın öldürülmesiyle sonuçlanmıştır. Ancak isyanlar devam ettiği için, devlet erkanı, I. Mustafa'nın yönetiminde isyanları kontrol edecek bir liderin olması gerektiğine karar vererek I. Mustafa'yı bir kez daha tahttan indirmiş ve IV. Murad'ı tahta çıkarmıştır.

Genç Osman (1618 – 1622)

Genç Osman'ın tahta geçtiği dönemde, Osmanlı Devleti ile Safeviler arasındaki 15 yıllık savaş, 1618 yılında imzalanan Serav Antlaşması ile sona erdi. Bu antlaşma, Erdebil kentinin Osmanlılar tarafından ele geçme ihtimali üzerine Safevilerin barış talebiyle gerçekleşti.

Aynı dönemde Osmanlı donanması, Akdeniz ve İtalya'ya sefere çıktı. Damat Halil Paşa komutasındaki donanma, Manfredonia liman şehrini ele geçirerek İspanya kontrolünden çıkardı.

Lehistan'a karşı yapılan seferde ise Hotin kuşatıldı ancak başarılı olunamadı. Bu durum, Yeniçeri ocağının yetersizliklerini gösterdi. 1621 yılında Hotin Antlaşması imzalanarak savaş sona erdi.

Genç Osman döneminde, devletin içinde yapmayı planladığı ıslahatlara yönelik girişimlerde bulunuldu. Yeniçeri ocağının kaldırılması ve yerine yeni bir ordu kurma, başkentin İstanbul'dan Anadolu'ya taşınması düşünceleri ortaya atıldı. Ayrıca şeyhülislam ve ilmiye sınıfının yetkilerinin kısıtlanması düşünüldü.

Ancak bu yenilikçi girişimler, Yeniçerilerin başlattığı bir isyan sonucunda Genç Osman'ın 1622 yılında tahtan indirilmesine neden oldu. Yerine I. Mustafa geçti ve Genç Osman, IV. Murad döneminde Topkapı Sarayı'nda hayatını kaybetti. Bu dönem, Osmanlı tarihinde ıslahat girişimlerinin zorlukları ve iç çatışmaların etkilerini gösteren önemli bir periyodu temsil eder. Erkek çocukları: Ömer, Mustafa; Kız çocuğu: Zeynep Sultan'dır.

IV. Murad (1623 – 1640)

IV. Murad'ın tahta çıkışıyla birlikte Osmanlı Devleti'nin on yedinci padişahı olarak yönetimi ele aldığı dönem, çeşitli iç ve dış olaylara tanıklık etmiştir. 1624 yılında başlayan Abaza Mehmed Paşa İsyanı, IV. Murad'ın hükümdarlığının erken dönemlerinde ortaya çıkmış ve 1628 yılında padişah tarafından bastırılmıştır.

IV. Murad, annesi Kösem Sultan'ın etkisi altında geçen ilk 9 yılından sonra, 1632 yılı itibarıyla kendi otoritesini güçlendirmiştir. Bu süreçte devletin içindeki bozulmaları önlemek amacıyla Koçi Bey ve Kâtip Çelebi'ye raporlar hazırlatmış ve ıslahat çalışmalarına başlamıştır.

Osmanlı Devleti ile Safeviler arasındaki uzun süren savaşın bir parçası olarak öne çıkan Revan Seferi (1635), IV. Murad'ın liderliğinde gerçekleşmiştir. Bu sefer sonucunda Revan, Ahıska ve Kafkasya'nın bir bölümü Osmanlı idaresine geçmiştir.

Safevilerle olan çekişmeler devam ederken, IV. Murad'ın 1638 yılında gerçekleştirdiği Bağdat Seferi'nde Bağdat ele geçirilerek "Bağdat Fatihi" unvanı kazanılmıştır. Bu seferin ardından 1639 yılında Kasr-ı Şirin Antlaşması imzalanmış, Türk-İran sınırı belirlenmiş ve barış sağlanmıştır.

IV. Murad döneminde Venedik ve Lehistan ile gerilimler yaşanmış, ancak savaşa dönüşmeden imzalanan antlaşmalarla sonuçlanmıştır.
IV. Murad, devletin kötü gidişatını durdurmak amacıyla içki, tütün ve gece sokağa çıkma gibi yasaklar getirmiş; ayrıca saraydaki etkileri azaltarak daha etkin bir yönetim kurmaya çalışmıştır. Tımarlı sipahilerin tam sayımını yaparak devletin askeri gücünü anlamaya çalışmıştır.

Sultan İbrahim (1640 – 1648)

Abisi olan IV. Murad’ın ölümü sonrası tahta çıkan I. İbrahim döneminde meydana gelen ilk olay, Emirgüneoğlu Yusuf Paşa hadisesidir ve devlet içinde yıkıcı propaganda yapan paşa, I. İbrahim tarafından idam edilmiştir.

Bu dönemin siyasi açıdan en önemli hadiselerinden biri, Girit Adası'nın fethedilmesidir. 1645 ile 1669 yılları arasında 24 yıl süren Osmanlı-Venedik Savaşları sırasında, 1645 yılında Akdeniz'e açılan Osmanlı Donanması, önce Girit'in Hanya limanını ardından da Girit adasını fethetmiştir.

18 Ağustos 1648 yılında tahtan indirilmiş ve isyancıların önderi olan Sofu Mehmed Paşa tarafından idam edilmiştir.

IV. Mehmed (1648 – 1687)

IV. Mehmed'in tahta geçtiği dönemin ilk yılları, padişahın yaşından dolayı büyük etkisi olan babaannesi Kösem Sultan ve annesi Turhan Sultan'ın yönetimi altında geçti. Bu dönemin ardından 1656'da Köprülü Mehmed Paşa'nın sadrazam olmasıyla başlayan Köprülüler Devri adı verilen bir dönem başlamıştır. Bu süre, Mehmed Paşa'nın yanı sıra Köprülü Fazıl Ahmed Paşa ve Merzifonlu Kara Mustafa Paşa gibi önemli isimlerin sadrazamlık görevinde bulunduğu 1683 yılına kadar devam etmiştir.

IV. Mehmed döneminde Avusturya ile Vasvar Antlaşması imzalanmış, Lehistan üzerine sefer düzenlenmiş ve Bucaş Antlaşması ile Lehistan ile barış sağlanmıştır.

Ancak IV. Mehmed döneminin en önemli olayı, 1683'te başlayan II. Viyana Kuşatmasıdır. Bu kuşatma başarısızlıkla sonuçlanmış ve 1683-1699 Osmanlı Kutsal İttifak Savaşları'nın ortaya çıkmasına yol açmıştır. Kuşatmadaki başarısızlık nedeniyle IV. Mehmed, 1687'de tahttan çekilmek zorunda kalmıştır.

II. Süleyman (1687 – 1691)

II . Süleyman, Osmanlı Devleti ile Kutsal İttifak arasında 1683 yılında başlayan savaş devam ederken tahta çıkmıştır. Savaşın seyri içinde Venediklilerin Mora'yı işgal ettikleri, Avusturya'nın Estergon ve Uyvar'ı ele geçirdiği, Budin'in ise düşmek üzere olduğu gelişmelerle ilgilenmek durumunda kalmıştır.

1688 yılında; Belgrad, Erdel ve Bosna, Avusturya tarafından işgal edilmiştir. 2 sene Avusturya kontrolünde kalan Belgrad; 1690’da yeniden Osmanlı topraklarına katılmıştır.

II. Ahmed ( 1691 – 1695)

II. Ahmed döneminde, Osmanlı Devleti Kutsal İttifak savaşlarıyla meşgul olunmuştur. Osmanlı ordusu Avusturya'ya karşı sefer düzenlemiş ve Salankamen Muharebesi'nde mağlup olmuştur. Avusturya, Lipva ve Varat kalelerini işgal etmiştir. Kamaniçe Kalesi Lehistan orduları tarafından kuşatılmıştır. Avusturya Yanova'yı işgal etmiş ve Belgrad'ı kuşatmıştır, ancak sadrazam Mustafa Bozoklu Paşa'nın liderliğinde bu kuşatma kaldırılmıştır. Venedikliler kısa bir süre Sakız Adası'nı işgal etmiş, ancak Osmanlı donanması tarafından kurtarılmış ve Osmanlı hakimiyeti sağlanmıştır. II. Ahmed, Sakız Adası'nın kurtarıldığı haberini alamadan 1695 yılında vefat etmiştir.

II. Mustafa (1695 – 1703)

Bu dönemde Avusturya üzerine 3 sefer düzenlenmiştir. III. Avusturya Seferi sırasında gerçekleşen Zenta Muharebesi’nde Osmanlı Devleti ağır bir yenilgi alarak ve 1699 yılında Karlofça Antlaşması’nı imzalamak zorunda kalmıştır. Karlofça Antlaşması’nın hükümlerine göre; Osmanlı Devleti, Batı’da ilk kez bu denli büyük bir toprak kaybı yaşamıştır. Bu özelliğiyle Karlofça Antlaşması; Osmanlı Devleti için duraklama döneminin sonu anlamına gelirken, gerileme döneminin ise başlangıcı olmuştur.

III. Ahmed (1703 – 1730)

1703 yılında II. Mustafa'nın tahttan indirilmesiyle başlayan III. Ahmed dönemi, kaybedilen toprakların geri alınması hedefiyle önemli savaşlar ve antlaşmalarla dikkat çeker. Bu dönemde gerçekleştirilen ilk savaş, 1711'de Rusya'yla yapılan Prut Savaşı olmuştur. Prut Antlaşması ile Azak Kalesi yeniden Osmanlı hakimiyetine girmiş ve bu başarı, kaybedilen toprakların geri alınabileceği umudunu pekiştirmiştir.

III. Ahmed döneminin diğer önemli bir olayı ise 1715-1718 yılları arasındaki Osmanlı-Venedik-Avusturya savaşları ve Pasarofça Antlaşması'dır. Bu savaşın ardından imzalanan antlaşmayla Kuzey Sırbistan, Belgrad ve Eflak'ın batısı gibi önemli bölgeler Osmanlılar tarafından kaybedilmiştir.

Pasarofça Antlaşması'nın ardından 1718-1730 yılları arasında Lale Devri başlamıştır. Bu dönem, siyasi açıdan barışçıl bir atmosfer sunmuş ve kültür-sanat alanında önemli gelişmelere tanıklık etmiştir. Osmanlı Devleti, batı dünyasını örnek almaya başlamıştır.

Prut Savaşı, Pasorofça Antlaşması, Lale Devri ve Patrona Halil İsyanı; III. Ahmed döneminin dikkat çeken gelişmelerindendir. Sırbistan ve Belgrad yine bu dönemde kaybedilmiştir.

I. Mahmud (1730 – 1754)

1730'da tahta geçen I. Mahmud, ilk olarak Patrona Halil İsyanı'nı bastırmış ve isyancıları yakalatarak idam ettirmiştir. Bu isyan, III. Ahmed'i tahttan indirerek Lale Devri'ne son vermiştir.

I. Mahmud döneminde önemli bir yer tutan olaylardan biri de Osmanlı-İran savaşlarıdır. 1730-1732, 1735-1736 ve 1742-1746 olmak üzere üç ayrı savaş yaşanmıştır. İlk olarak 1732'de Ahmet Paşa Antlaşması imzalanmış ancak İran bu antlaşmaya uymamış ve Tiflis ile Revan'ı ele geçirmiştir. 1742'de başlayan savaşın sonunda taraflar 1639'da imzalanan Kasr-ı Şirin Antlaşması hükümlerine geri dönmüştür.

1735'te Osmanlı-Avusturya ve Rusya arasında başlayan savaş, Osmanlıların galibiyetiyle sonuçlanmıştır. Bu savaşın ardından Avusturya ve Rusya barış istemiş ve 1738'de imzalanan Belgrad Antlaşması ile Belgrad ve Kuzey Sırbistan yeniden Osmanlı idaresine geçmiştir.

I. Mahmud Dönemi; 18. yy’da, ilk kez Avrupa tarzı ıslahatların yapıldığı dönem olmuştur. Avrupa’nın askeri anlamdaki üstünlüğü kabul edilerek bir dizi adım atılmıştır. Bunlardan en önemlisi de Osmanlı ordusuna subay yetiştirmek üzere açılan Hendesehane (Kara Mühendishanesi) olmuştur.

III. Osman (1754 – 1757)

III. yüzyıl padişahlarından biri olan III. Osman, en uzun süre kafes hayatı yaşamış Osmanlı padişahıdır. I. Ahmed, kardeş katlinin ve taht kavgalarının önüne geçmek için Ekber ve Erşed sistemini getirdi. Bu sisteme göre en büyük kardeş tahta çıkarken, diğer kardeşler Edirne'deki bir kapalı tutuluyordu. 51 yıl boyunca gözlerden uzak bir şekilde kafes hayatı yaşayan III. Osman, 13 Aralık 1754 tarihinde tahta çıktı. 3 sene süren III. Osman döneminde barışçıl bir politika izlendi. I. Mahmud döneminde yapımına başlanan Nuruosmaniye Camii inşaatı tamamlanmıştır.

III. Mustafa (1757 – 1774)

III. Mustafa döneminin en önemli olayı Osmanlı-Rus savaşlarıdır. Lehistan'ın paylaşılmasına karşı Osmanlı Devleti'nin Rusya'ya karşı savaşması, Leh milliyetçilerinin de Osmanlı tarafını tutmasıyla gerçekleşmiştir. Osmanlı topraklarına izinsiz giriş yapan Rus birliklerinin ardından Osmanlı Devleti, resmen Rusya'ya savaş ilan etmiştir. Ancak askeri hazırlıklar tamamlanmadığı için Rus orduları Osmanlı topraklarını işgal etmiştir.

Askeri alanda gerçekleşen ıslahatlara devam etmiş; 1773 senesinde, tersane ve donanmanın geliştirilmesi için Mühendishane-i Bahri Hümayun (Deniz Mühendishanesi) kurulmuştur. III. Mustafa döneminde kurulan Sürat Topçuları Ocağı, Osmanlı birliklerinin deniz hakimiyetini artırmıştır.

I. Abdülhamid (1774 – 1789)

1768'de başlamış olan ve I. Abdülhamid'in tahta çıktığı dönemde devam eden Osmanlı-Rus Savaşı 1774'te Küçük Kaynarca Antlaşması ile sona ermiştir. İki taraf arasında imzalanan antlaşma ile Osmanlı Devleti mağlup olmuştur.

I. Abdülhamid döneminde, Osmanlı Devleti'nde bir dizi reform hareketi başlatılmıştır. Özellikle Fransız uzmanların katkılarıyla orduda modernleşme çabaları görülmüş ve devletin kötü gidişatı durdurulmaya çalışılmıştır.

Dönemin diğer önemli olayları arasında 1779'da Rusya ile Aynalıkavak Antlaşması'nın imzalanması ve 1771'de Rusya tarafından işgal edilen Kırım'ın 1783'te Rusya'nın bir eyaleti haline gelmesi yer almaktadır. Ayrıca, 1780 ve 1782 yıllarında İstanbul'da üç büyük yangın meydana gelmiştir.

III. Selim (1789 – 1807)

1787-1791 Osmanlı-Avusturya Savaşı Ziştovi Antlaşması ile sona ermiş ve Avusturya, savaş öncesi sınırlarına geri çekilmiştir. Aynı dönemde, 1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı ise Yaş Antlaşması ile sonuçlanmıştır ve bu antlaşma ile Kırım Rusya'ya bırakılmıştır.

Osmanlı Devleti’nde yaşanan yenileşme hareketlerinin, en önemli padişahlarından biri de III. Selim’dir. Avusturya ve Rusya ile yapılan savaşlarda, Osmanlı ordularının yetersizliklerini görerek Nizam-ı Cedid adında yeni bir ordu kurmuştur. Fakat bu kurulan yeni orduya karşı olan yeniçeriler tarafından gerçekleştirilen isyan sonucu, tahttan çekilmek zorunda kalmıştır.

IV. Mustafa (1807 – 1808)

1807 yılında gerçekleşen Kabakçı Mustafa İsyanı sonucunda IV. Mustafa Osmanlı'nın yirmi dokuzuncu padişahı olmuştur. IV. Mustafa, öncelikle III. Selim'in kurduğu Nizam-ı Cedid ordularını dağıtmış ve isyancıların etkisiyle devlet yönetiminde önemli pozisyonlarda bulunan birçok kişiyi öldürtmüştür. Kabakçı Mustafa İsyanı'na karışanlar affedilmiş ve yeniçerilere önemli tavizler verilmiştir.

IV. Mustafa'nın hükümdarlığı Alemdar Mustafa Paşa tarafından sona erdirilmiştir. Alemdar Mustafa Paşa, III. Selim'i tahta geçirmek için İstanbul'a yöneldiğinde, IV. Mustafa'nın emriyle III. Selim öldürülmüştür. Bunun üzerine Alemdar Mustafa Paşa, IV. Mustafa'yı tahtan indirerek II. Mahmut'u tahta çıkarmıştır.

II. Mahmud (1808 – 1839)

1808'de Osmanlı Devleti ile ayanlar arasında imzalanan Sened-i İttifak ile padişahın yetkilerini kısıtlanmıştır.
Bu dönemde Sırp ve Yunan İsyanları başlamıştır. 1821'de başlayan Mora İsyanı, Osmanlılar tarafından bastırılmış ve sonucunda 1827'de Navarin'de Osmanlı donanması yakılmıştır. 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı Edirne Antlaşması ile sonuçlanmış ve Yunanistan bağımsızlığını ilan etmiştir. 1831'de Mısır valisi Kavalalı Mehmed Ali Paşa isyan etmiş ve 1833'te taraflar arasında Kütahya Antlaşması imzalanmıştır.

1833'te Rusya ile Hünkâr İskelesi Antlaşması imzalanmıştır. Bu antlaşma, Kavalalı'nın muhtemel saldırısına karşı Rusya ile imzalanmıştır ve Boğazlar Sorununun ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu dönemde ilk resmi Türkçe gazete çıkartılmış, ilk modern tıp okulu kurulmuş ve Yeniçeri Ocağı kaldırılarak yerine Asakir-i Mansure-i Muhammediyye kurulmuştur.

Sultan Abdülmecid (1839 – 1861)

1839 yılında Tanzimat Fermanı ilan edilmiştir. Bu ferman ile tüm vatandaşların can ve mal güvenlikleri teminat altına alınmış ve tüm Osmanlı tebaasına özel mülkiyet hakkı tanınmıştır. 1841'de Boğazlar Antlaşması imzalanarak Boğazlar, Osmanlı egemenliği altında kalmıştır. Ayrıca Rusya ile Osmanlı Devleti arasında gerçekleşen Kırım Savaşı sırasında, tarihte ilk kez İngiltere’den dış borç alınmıştır. 1856'daki Paris Barış Konferansı'nda, Osmanlı Devleti bir Avrupa devleti olarak kabul edilmiştir. Aynı yıl, 1856'da ilan edilen Islahat Fermanı ile Osmanlı topraklarında yaşayan gayrimüslimlere çeşitli haklar tanınmıştır.

Sultan Abdülaziz (1861 – 1876)

Sultan Abdülaziz döneminde Batı ile iyi ilişkiler geliştirilmiştir. Donanmayı geliştiren ve ayrıca yeni silahlar alan Sultan Abdülaziz orduyu güçlendirmeye ve Batı’nın teknolojisini almaya çalışmıştır. Ayrıca bu dönemde Danıştay ve Yargıtay da kurulmuştur. Çok fazla dış borç alınmıştır.

V. Murad (30 Mayıs 1876 – 31 Ağustos 1876)

Osmanlı devletinin en kısa süre tahtta kalan padişahı olan V. Murad sadece 93 gün tahtta kalmış ve sağlık sorunları nedeniyle 31 Ağustos 1876 tarihinde tahttan indirilmiştir.

II. Abdülhamid (1876 – 1909)

II. Abdülhamid Dönemi Osmanlı tarihinde önemli bir yer tutmaktadır. Bu dönemdeki ilk olay Kanuni Esasi’nin hazırlanıp, 1. meşrutiyetin ilan edilmesidir. Daha sonra 1877-78 yılında 93 Harbi olarak bilinen Osmanlı-Rus savaşı çıkmıştır. Bu savaştan mağlup ayrılan Osmanlı Ayestefanos antlaşmasını imzalamıştır.

Abdülhamit bu mağlubiyeti bahane ederek 1. Meşrutiyeti sonlandırmış, meclisi dağıtıp, anayasayı rafa kaldırmıştır. Yine bu dönemde Tunus ile Mısır Fransızlar tarafından işgal edilmiş, Kıbrıs’a ise İngilizler yerleşmişlerdir. 31 Mart ayaklanması neticesinde İttihat ve Terakki partisi tarafından tahttan indirilmiştir.

Mehmed Reşad (1909 – 1918)

Osmanlı Devleti’nin sondan bir önceki padişahı olan Mehmed Reşad dönemi Osmanlı Devleti için oldukça hareketli geçmiştir. Bu dönemde kontrol çoğunlukla İttihat ve Terakki partisinin önde gelen isimlerinden Enver Paşa, Talat Paşa, Cemal Paşa gibi isimlerin elinde olmuştur. 1911 yılında başlayan Trablusgarp savaşı 1912 yılında Uşi Antlaşması ile sona ermiştir. 1912-1913 yıllarında gerçekleşen Balkan Savaşları ile de Osmanlı Devleti Balkanlardaki hakimiyetini kaybetmiştir. Mehmed Reşad döneminin en önemli olayı ise 1914 yılında I. Dünya Savaşı’nın başlamış olmasıdır.

Mehmed Vahdettin (1918 – 1922)

Osmanlı Devleti’nin otuz altıncı ve son padişahı olan Sultan Vahdettin, 1. Dünya savaşı sona ermeden bir yıl önce tahta geçmiştir. Bu dönemde Mondros Ateşkes antlaşması imzalanmış ve başta İstanbul ve İzmir olmak üzere Anadolu’nun pek çok yeri itilaf devletleri tarafından işgal altındadır.

Mustafa Kemal Atatürk’ün Anadolu’da gerçekleştirmeye çalıştığı kurtuluş mücadelesine pek sıcak bakmamıştır ve nihayetinde 1922 yılında TBMM’nin saltanatı kaldırmasıyla birlikte Osmanlı Devleti de fiilen son bulmuştur. Aynı yıl ülkeyi terk ederek İtalya’nın San Remo şehrine yerleşen Sultan Vahdettin 1926 yılında burada vefat etmiştir.

Bu içeriği paylaşmak ister misin?